Vrede

Geplaatst maandag 27-11-2023

De laatste Drieklank van het jaar 2023 ligt voor u. Een jaar vliegt voorbij. De 

kinderen hebben het eerste lichtfeest alweer op 11 november, het Sint Maartenfeest, gevierd. Met prachtige zelfgemaakte lampionnen of mooie kleurige gekochte, maakt niet uit,

wandelden ze door de straten. Belden aan om hun lichtjeslied te gaan zingen in

de verwachting daar een beloning voor te krijgen. 

Het liefst zoetigheid. Deze traditie verbindt oud en jong met elkaar. Beiden geven

aan elkaar. Beiden worden daar gelukkig van. Mooier kun je het niet wensen.

 

Op 11 november begint ook de 40-dagentijd voor het Lichtfeest Kerstmis. En in

de zuidelijke provincies is op 11 november het startschot voor een nieuw carnaval

seizoen gegeven.

Kerstfeest: een boom met lichtjes erin kan vaak niet ontbreken. Het gezellig in 

huis maken met versierselen. Kaarsjes aan. Lekker eten bereiden. Het met de 

familie vieren van dit heilige geboortefeest van Jezus. Naar de kerkdienst gaan, 

om samen liederen te zingen ter ere van God die zijn zoon naar deze kille wereld

stuurt, om in zijn leven een voorbeeld te zijn voor de mensen hoe je moet leven en

met elkaar moet omgaan.

 

Een lied dat standaard alleen met de kerstkerkdienst wordt gezongen is het 

lied dat de engelen voor de herders zongen: Ere zij God en vrede op aarde in de 

mensen een welbehagen. Welbehagen betekent: wens, verlangen. Of in andere 

contexten wil, wilsbesluit. Of soms gaat de betekenis zelfs in de richting van 

uitgekozen, uitverkoren. Dit lied kan ik ieder jaar minder gemakkelijk meezingen.

Want waar is de vrede op aarde? Met alle oorlogen die er weer woeden. 

Rusland tegen Oekraïne, Israel tegen Hamas in Libanon. 

Mensen die met depressies omlopen, daar niet meer uit kunnen komen en dan 

zelf een eind aan dit aardse leven maken met het verlangen rust te vinden. Ik 

loop dan om met de vraag waarom? Wat doen mensen zichzelf en elkaar aan? 

Kun je dan nog wel van dat vrede op aarde in de mensen een welbehagen zingen?

 

Vrede. Daar gaat het om. Maar kun je in vrede leven?

Tijdens een kerkenraadsvergadering opende de voorzitter met een stukje 

uit een dagboek van Phil Bosmans: In vrede rusten is gemakkelijk. Maar.... in vrede leven!

Ik wil dit met u delen: Als een mens doodgaat, zegt iedereen: ”Hij ruste in vrede!”

Maar zolang een mens leeft, zolang hij nog kan tegenspreken, een andere mening

kan hebben, zolang hij van een andere partij is of van andere taal of kleur, zolang

hij in de weg kan lopen of met een lastig karakter zit, lijkt ’vrede’ een onmogelijke opgave!

De hele mensheid snakt naar vrede. Weinigen zijn echter bereid zelf de ’weg van de vrede’

te gaan, de weg naar de ander, naar de medemens. De weg naar de dialoog en de

wederzijdse vergeving.

De vrede wordt verbroken door het verbreken van ’de liefde’ en ’het broederlijk contact’

(denk aan tegenwoordig dat dit verkeer veelal met de mobiel gaat: wat ligt eenzaamheid

hier op de loer!). De vrede kan alleen maar hersteld worden door de dialoog. Niet door

een dialoog alleen, want een gesprek of een conferentietafel zijn maar een begin. 

De wederzijdse vergeving is absoluut noodzakelijk.

 

Ten slotte een Vrede wens uit een zinboekje over vrede door Greet Brokerhof-van der Waa:

 

Vrede gewenst.

Dat de zon

je mag verwarmen.

Dat je omarmd

wordt door het licht.

Dat je je hart

durft te laten zien.

Dat je talenten zich

mogen ontvouwen.

Dat je tevreden bent

met het leven.

Dat je vrede hebt

met jezelf.

 

Rest mij nog, namens de hele redactie, u gezegende Kerstdagen te wensen en 

een gezegend en vreedzaam 2024.

 

Klazien van der Veen